Als hoogsensitief mens voel je zo veel aan van anderen en kun je dit soms bijna niet verdragen. Al van kind af aan ben je hierdoor mogelijk onverwerkte trauma’s en emoties voor je ouders gaan dragen, onbewust. Dat kan het leven zwaar en donker maken. Maar het dragen voor anderen is niet de bedoeling. Hoe werkt dit precies en hoe weet je of je iets voor je familie draagt? En wat kun je eraan doen om dit los te laten?
Veel hoogsensitieve mensen passen zich aan aan de maatschappij en aan het tempo van de maatschappij. Je denkt dat er iets mis is met je dat dingen jou niet zo snel afgaan als bij andere mensen en je gaat jezelf opjagen om alles maar goed te doen en op tijd af te krijgen. Maar het natuurlijke tempo van hoogsensitieve mensen is over het algemeen langzamer. Als HSP ben je vaak bedachtzaam en doe je dingen graag met aandacht. Dit kan met elkaar in conflict komen.
Veel hoogsensitieve mensen voelen zich vaak ambivalent. Je hebt lang niet altijd een duidelijke mening over een onderwerp, maar ‘de buitenwereld’ lijkt vaak wel te verwachten dat je een krachtige mening klaar hebt. Alsof het ‘not done’ is om geen duidelijke mening te hebben. Maar hoe komt het eigenlijk dat je als HSP niet altijd zo’n uitgesproken mening hebt? En is dat erg? Hoe kun je toch weten en voelen wat belangrijk voor jou is?
Hoogsensitiviteit en werk is een onderwerp dat veel hoogsensitieve mensen bezighoudt. Misschien herken je het wel. Als je hoogsensitief bent, heb je vaak een grote behoefte aan zingeving en zinvol werk, waar je met hart en ziel kunt werken. Als dat niet zo is, kun je ongelukkig, gestrest of gefrustreerd worden. Daarom is het belangrijk dat je jouw zieletalenten ontdekt en deze kunt gebruiken in je werk.
Veel mensen met hoogsensitiviteit hebben een haat-liefdeverhouding met hun werk. Vanwege de grote hectiek, de stress en de overload aan prikkels kiezen ze vaak voor een baan met te weinig uitdaging, waarvoor ze eigenlijk te hoog opgeleid zijn. Of voor een baan in deeltijd, maar dat betekent ook minder inkomen… Of ze kiezen er toch voor om door te worstelen in een baan die eigenlijk veel te veel van hen vraagt, met mogelijk een burn-out als gevolg. Maar hoe kom je dan uit deze negatieve spiraal? Hoe zorg je dat je de stress, overprikkeling en dreigende burn-out-klachten achter je laat?
Veel hoogsensitieve vrouwen (en mannen vermoedelijk ook) zijn van kind af aan onbewust gaan dragen voor hun familie. Als jong kind kun je nog niet kunt onderscheiden welke energie van jou is en welke van de ander. Alles loopt dan nog wat meer door elkaar. Alles wat je moeder voelt, voel jij als kind ook, zeker als je heel jong bent. Op die manier ga je dus iets dragen wat niet bij jou hoort en waar je ook behoorlijk last van kunt hebben.
Regelmatig krijg ik hooggevoelige vrouwen in mijn praktijk, die soms in het dagelijks leven best wel worstelen met de grote hoeveelheid prikkels die op hen afkomt. Ze voelen zich vaak overprikkeld, ontzettend moe en gespannen. Ze hebben last van huilbuien of worden zomaar boos, omdat ze door de overprikkeling bij de minste of geringste prikkel uit hun slof schieten.
Van hooggevoelige cliënten krijg ik heel regelmatig de vraag ‘Hoe zorg ik dat nou dat ik niet zo moe word als ik in contact ben met andere mensen?’ Als je hooggevoelig bent, voel je anderen heel goed aan. Je voelt vaak hoe de ander zich voelt en neemt soms zelfs onbewust diens stemming over. Terwijl je daarvoor nog vrolijk was, ben je tijdens het contact met de ander ineens verdrietig, boos of gespannen. Dat kost natuurlijk veel energie.