Mogelijk ben je als hoogsensitief kind gaan denken dat er iets mis was met je. Dat je te zacht, te gevoelig, te lief, te idealistisch, te springerig of te zwak was. Want om je heen zag je allemaal mensen die zichzelf beschermden door muurtjes om zich heen op te trekken. Blijkbaar was dat de bedoeling, dacht je als kind. Dus bouwde je ook een muurtje om je heen om jezelf te beschermen tegen alle hardheid in de wereld. Maar waarom voelde dat dan zo verkeerd?
Herken je dat? Je voelt dat licht in jezelf. Je wéét dat je hier op aarde iets te doen hebt en je voelt zo’n diep verlangen om die missie uit te voeren. Maar steeds wanneer je stappen wilt zetten, is er iets in jou wat je tegenhoudt. Of misschien zet je wel kleine stapjes, maar je hebt toch ergens het gevoel dat er niet uit je komt wat erin zit. Je hebt meer in je mars, je hebt zoveel potentie en ideeën, maar die blijven ergens in jou hangen. Dan kan het zijn dat je last hebt van straalangst.
Voor veel hoogsensitieve, lichte zielen is het een bekend gevoel: dat je je schaamt voor jouw licht. Je bent geboren om hier licht, liefde en vreugde te brengen, maar komt dan terecht in een gezin of een wereld vol zwaarte, negativiteit en jezelf klein houden. ‘Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg’.
Onbewust heb je je vaak van kinds af aan al aangepast en het licht in jou wat gedempt. Je schaamt je misschien voor jouw lichtheid, de liefde die je voelt voor alle mensen en de vreugde die je wilt brengen. Je voelt je zo anders dan anderen en weet niet goed hoe jij in de wereld past.
Gelukkig mogen zijn van jezelf. Zwaarte loslaten. Geen trauma’s meer dragen voor je familie, maar in alle vrijheid je eigen pad lopen. Gewoon dat licht mogen zijn dat je in essentie bent. Dit thema kom ik bij vrijwel al mijn cliënten tegen. Vaak zitten er nog veel oude angsten en onbewuste overtuigingen op. Want jezelf toestaan om gewoon helemaal jezelf te zijn en die ballast los te laten… pfoe, dat is vaak best wel een ding!
Angst. Ik heb er veel ervaring mee. Al van kind af aan was ik voor veel dingen bang. Maar diep van binnen voelde ik dat ik door mijn angst heen toch deze dingen moest blijven doen. Een, deels onbewuste, maar heel diepe drive om niet de moed te laten zakken, om niet mijn angst de overhand te laten krijgen. Dat woord: moed, is daarbij het sleutelwoord. Want alles begint bij moed.
Je thuis voelen op aarde is voor sommige hoogsensitieve mensen behoorlijk lastig. Vaak ervaar je het leven dan als zwaar en hard. Ook begrijp je andere mensen vaak niet, waarom ze doen wat ze doen. En andere mensen begrijpen jou ook vaak niet, vinden je mogelijk overgevoelig. Je voelt je anders dan anderen en je voelt hierdoor vaak eenzaam. Je hebt regelmatig een onveilig en gespannen gevoel en je wilt hier misschien eigenlijk niet zijn. Je voelt je soms verdrietig, hebt een soort heimweegevoel en je bent niet helemaal in verbinding met jezelf en de wereld om je heen.
Soms is het fijn als mensen weten dat je hoogsensitief bent en wat dit inhoudt. Dan hoef je wat minder uit te leggen over hoe je in elkaar zit. Maar voor veel hoogsensitieve mensen is dit vertellen toch lastig. Misschien ben je wel bang om zweverig of overgevoelig gevonden te worden. Dus hoe pak je dit aan?
Veel hoogsensitieve mensen voelen zich vaak ambivalent. Je hebt lang niet altijd een duidelijke mening over een onderwerp, maar ‘de buitenwereld’ lijkt vaak wel te verwachten dat je een krachtige mening klaar hebt. Alsof het ‘not done’ is om geen duidelijke mening te hebben. Maar hoe komt het eigenlijk dat je als HSP niet altijd zo’n uitgesproken mening hebt? En is dat erg? Hoe kun je toch weten en voelen wat belangrijk voor jou is?
Veel hoogsensitieve vrouwen zijn geneigd om zichzelf kleiner te maken dan ze eigenlijk zijn. Je voelt zo goed aan wat de ander wil, voelt en nodig heeft, dat je jezelf heel gemakkelijk aanpast, maar daarbij snel jezelf vergeet of jezelf inhoudt. Ook door een gevoel van ‘anders zijn’ kun je jezelf onbewust minder waard voelen en je klein houden. Waarschijnlijk heb je je van kinds af aan aangepast aan ‘hoe het hoort’, aan hoe je dacht dat je zou moeten zijn.