De laatste tijd merk ik dat ik steeds meer weerstand voel tegen de manier waarop spiritualiteit soms wordt gebracht. Zweverig, plechtig, vol grootse woorden en symboliek; met inwijdingen, tempels, heilige ceremonies en wat al niet meer.
En begrijp me goed: daar is op zich niks mis mee. Maar ergens begint het me te irriteren. Omdat het zo ver afstaat van hoe ík spiritualiteit beleef.
Ik ben juist heel spiritueel, maar mijn spiritualiteit is niet zwaar of plechtig. Ze is licht, speels, aards en echt.
Want ik ben nuchter en direct. Dat zit in mijn wortels: het boerenbloed van beide kanten van mijn familie, de Noord-Hollandse eerlijkheid en directheid waarmee ik ben grootgebracht. Ik benoem de dingen graag zoals ze zijn, liefdevol maar ook direct naar de kern.
En tegelijk ben ik diep voelend, intuïtief, verbonden met de ziel, met de natuur, met het mysterie van het leven zelf.
Voor mij hoort dat allemaal bij elkaar: nuchterheid én diepgang, lichtheid én transformatie. Ik geloof dat het één niet zonder het ander kan. En dat spiritualiteit niet iets is wat je buiten jezelf hoeft te zoeken, in een tempel of ceremonie, maar iets wat zich ontvouwt midden in het leven zelf.
Nuchtere spiritualiteit in het alledaagse
Mijn manier van spiritualiteit beleven zit in het alledaagse:
in de lach van iemand die ik begeleid,
in de tranen die mogen stromen,
in het spelen, het bewegen, het voelen.
Tijdens mijn workshops en trainingen doen we geen inwijdingen of plechtige rituelen. We lachen, we huilen, we dansen, we ademen, we zijn mens. En juist daarin gebeurt het. Daar, in dat rauwe, echte, warme stuk van het leven, ontvouwt zich de ziel.
Want het leven zélf is de inwijding. Met al haar vallen en opstaan, haar zachte en harde lessen. In hoe het je vormt, kneedt, en steeds dieper bij jezelf brengt.
Mijn eigen spirituele ontwikkeling
Op dit moment zit ik midden in een van de grootste inwijdingen van mijn leven. Ik ben in de overgang. Mijn lichaam verandert, de hormonen dansen hun eigen dans. Daarnaast is mijn vader dementerend en mijn moeder mantelzorger, en ik zie hoe zwaar het voor haar wordt. En ik voel alles: verdriet, boosheid, frustratie, machteloosheid, maar ook dankbaarheid, kracht, liefde, moed.
Er is geen ceremonie die me hierop had kunnen voorbereiden.
Dit is de ceremonie.
Dit is de tempel.
Het leven zelf dat me onderdompelt, me uitkleedt tot op de kern, me leert loslaten en overgeven. En ja, het is rauw, intens, soms pijnlijk, maar ook ongelofelijk mooi.
Want ik voel dat dit proces me steeds dieper bij mijn ziel brengt. Dat het de diamant in mij langzaam naar boven polijst.
Verbinding met jezelf en met het leven
Voor mij gaat spiritualiteit niet over heiligheid of grootse rituelen. Het gaat over aanwezig zijn, over verbinding met jezelf. Over voelen, zingen, dansen, ademen, lachen, huilen, verwonderen.
Over jezelf verbinden met het leven zoals het zich aandient, zonder filter, zonder versiering.
Wanneer je je verbindt met de natuur, met de aarde, met het leven zelf, dan verbind je je ook met je eigen natuur. Dan ontdek je dat alles wat je zoekt — wijsheid, liefde, kracht, stilte — al in jou leeft. Je hebt geen zoveelste ceremonie of inwijding nodig om te herinneren wie je bent. Je hoeft alleen maar te leven.
Het leven ís de inwijding
Dus ja, voel.
Leef.
Zing.
Dans.
Speel.
Verwonder.
Want elk moment dat je volledig aanwezig bent in wat het leven je brengt – in het mooie én het moeilijke – word je dieper ingewijd in het mysterie van het leven zelf.
En dat, voor mij, is nuchtere spiritualiteit.
Zonder opsmuk.
Puur. Echt. Levend.
Laten we verder praten
Wil je verder groeien op jouw spirituele pad en ontdekken wat jouw ziel hier komt doen? Dan nodig ik je van harte uit voor een Magische Missie-gesprek. Een persoonlijk gesprek waarin we samen kijken welke stap jouw ziel nu wil zetten.
Klik op de knop hieronder voor meer informatie en om jouw plek te reserveren.
0 reacties