Het pad van de mystica-priesteres is een weg van innerlijke stilte, licht en diepe verbondenheid met het goddelijke. Het is geen pad van uiterlijk succes of maatschappelijke erkenning, maar een reis naar binnen – naar de ziel, naar de tempel van je innerlijke wijsheid.
Als kind al ervoer ik dit toen ik in een weiland zat, omringd door koeien, de wind door mijn haren en de hemel boven mij. In dat moment voelde ik een diepe rust en wist ik: dit is waar het leven werkelijk om draait. Die herinnering draag ik nog altijd in mij en vormt de kern van mijn weg als mystica-priesteres.
Mijn weg naar het pad van de mystica
Mijn levenspad verloopt niet zoals de maatschappij dat meestal verwacht. Al mijn hele leven voel ik dat ik anders ben dan de meeste mensen, al heb ik me lang aangepast aan wat er van mij werd gevraagd. Totdat ik dat niet meer kon. Vanaf dat moment koos ik bewust voor het pad van mijn ziel – een weg die zich steeds verder verdiept. En al enkele jaren weet ik dat dit mijn pad is: het pad van de mystica-priesteres.
Wat is een mystica?
Volgens Google is een mystica “een vrouwelijke mysticus, oftewel een vrouw die een diepe, persoonlijke en vaak overweldigende ervaring heeft van het goddelijke of een transcendente werkelijkheid. In de mystieke ervaring verdwijnt alle andersheid en wordt de wereld als een geheel ervaren.” Bekende mystica’s zijn Hildegard van Bingen, Teresa van Ávila en Hadewijch.
Voor mij betekent het pad van de mystica een stille weg, zonder zelfprofilering of streven naar status, geld of maatschappelijk succes. Mijn ziel weet dat het daar in dit leven niet werkelijk om gaat.
Met ‘priesteres’ bedoel ik de energie van dienstbaarheid, ritueel bewustzijn en het terugbrengen van het heilige in het dagelijks leven – een manier om mijn verbinding met het goddelijke zichtbaar en tastbaar te maken in alles wat ik doe.
De roeping van de mystica-priesteres
Mijn ziel verlangt naar een diepe verbondenheid met alles wat leeft. Ik voel een roeping om dienstbaar te zijn aan het grotere geheel en het hoogste goed – zonder mezelf daarin te verliezen. Ik volg de innerlijke roep die groots en kosmisch aanvoelt, iets wat alles overstijgt. Wat ik doe voor mijn eigen ontwikkeling, dient tegelijk ook de wereld en het collectieve veld.
Het pad van de mystica-priesteres vraagt van mij:
- Dagelijkse zelfontplooiing en lichtwerk – mediteren, I AM prayers doen om mijn frequentie te verhogen en intuïtief schrijven waardoor inzichten vanzelf naar mij toekomen.
- Lichaamsbewustzijn – intuïtief bewegen of dansen wanneer mijn energie stagneert, zodat de levensstroom weer op gang komt.
- Verbondenheid met de natuur – waar ik het goddelijke ervaar in bomen, water, rotsen, dieren en de wind. Ik wéét dat ik één ben met de natuur en met de kosmos.
Alleen zijn op het pad
Het pad van de mystica is vaak een weg die je grotendeels alleen loopt. Je staat met één been in de samenleving en met het andere erbuiten. De ruis van de buitenwereld maakt het anders onmogelijk om jezelf werkelijk te voelen. Daarom laat je het verlangen om ‘erbij te horen’ los, zodat je dieper kunt zakken in de verbinding met je ziel en het goddelijke.
Dat is niet altijd gemakkelijk, want ons instinct zoekt veiligheid in de groep. Maar wie de roep van de ziel volgt, weet dat afzondering soms noodzakelijk is om de diepte van het goddelijke te ervaren.
De tempel van je ziel
Als mystica volg je geen religie, dogma of spirituele stroming. Je luistert naar je eigen zielservaring. Jouw innerlijke wereld is je kompas. Steeds opnieuw onderzoek je de verbinding tussen binnenwereld en buitenwereld, en stem je je wereldbeeld af op je eigen ervaringen.
Daarvoor keer je dagelijks naar binnen, naar de stille ruimte die ik de tempel van je ziel noem. Het is de plek waar je de directe verbinding vindt met het goddelijke in jezelf.
Het heilige terugbrengen
Het is voor mij van levensbelang om mijn licht helder te houden en mijn frequentie hoog. Niet alleen voor mezelf, maar juist ook voor de heling van de mensheid en het herstel van de aarde.
Ik draag een intuïtieve herinnering aan beschavingen als Lemurië, Atlantis en het oude Egypte – tijden waarin de eenheid met het goddelijke vanzelfsprekend deel uitmaakte van het dagelijks leven. Die herinnering leeft nu opnieuw in mij.
Het is mijn taak, en de roeping van iedere mystica-priesteres, om die hoge frequentie en verbinding met de Eenheid weer terug te brengen. Om het heilige, het mystieke en het sacrale opnieuw te laten stromen in deze tijd. Dat is mijn weg, mijn roeping, mijn zielsmissie.
Voel je eigen mystica-priesteres
Laat de stilte in jezelf spreken en luister naar de roep van je ziel. Je hoeft er niets groots of ingewikkelds voor te doen – het begint bij kleine, bewuste stappen: een moment van stilte, een wandeling in de natuur, of simpelweg eerlijk voelen wat je hart je vertelt. Zo geef je ruimte aan de mystica-priesteres in jou.
Wil je ontdekken hoe jij jouw pad verder vorm kunt geven? In een gratis Magische Missie-gesprek kijken we samen naar waar jouw ziel naar verlangt en welke eerste stappen daarbij passen. Ik spreek je graag!
0 reacties